بذارید از یه موضوع شروع کنم که قبلا از کسی شنیده بودم. شایدم جایی خوندم.
موضوع از این قرار بود که خانمی به فردی مراجعه کرد و گفت من از همسرم پرسیدم که اگه روزی من و مادرت در حال غرق شدن دیدی، اول چه کسی رو نجات میدی؟
همسر ایشون هم در جواب گفته بود، خب مسلما مادرم رو نجات می دم اول.
خانم ایشون هم ناراحت شده بود.
فرد برای راهنمایی این خانم به اون گفته بوده که مسلما ایشون مادرش رو که یه عمر اون رو بزرگ کرده نجات می ده بعد تو رو.
پس بهتره شنا کردن رو بلد باشی.
گاهی وقت ها باید به واقعیت ماجرا پی ببریم که هیچ کسی جز خودمون به ما کمک نمی کنه.
البته نمی خوام این موضوع رو رد کنم که گاهی هستن آدمایی که حاضرند برای دوستان، خانواده و ... هر کاری کنند.
ولی گاهی اهم و مهم کارها باعث میشه یا طرف تصمیم درستی نگیره و یا اونی که از اهمیت بیشتری هست رو انتخاب کنه.
به هر حال بهتر از هیچ کاری هست.
بهتره از دیگران انتظارتی رو داشته باشیم واقع بینانه، انتظاری که از خودمون رو میره. سطح انتظاراتتون رو از دوستان و آشنایان و خانواده کم کنید و اونوقت هست که از زندگی لذت می برید. از هم نشینی ها از دوستی ها. بخاطر هر چیز کوچکی نه ناراحت می شوید و نه به دل می گیرید.
پس در مسیر زندگی، بجای شناور بودن، شناگر باش
