انسان همواره نیازمند انتقال سیالات از مکانی به مکان دیگر بوده است.برخی سیالات باید در احجام بزرگ و در مسیر‌های طولانی جابجا شوند: آب، نفت، گاز طبیعی، اتیلن و دی اکسید کربن از این قبیل سیالات هستند.سیالات دیگر در کمیت‌های کوچکتر یا در مسیر‌های کوتاهتری انتقال بیابند که از جمله آنها می‌توان بخار، نیتروژن ، هوای فشرده، خون، شیر، نوشیدنی‌های مختلف، هلیم، جیوه، نیتروگلیسیرین و مواد شیمیایی نام برد .
برای انتقال سیالات اصولاً سه راه وجود دارد. اولین راه شامل ریختن سیال در یک مخزن، انتقال مخزن پر شده به محل مورد نیاز و خالی کردن آن است. مخزن متحرک و روش پر و خالی کردن آن، اجزای اصلی این روش هستند. دومی عبارت است از ساخت یک لوله (یا کانال) از جایی که سیال وجود دارد به جایی که می‌خواهد برود و سپس سیال بوسیله پمپ انتقال می‌یابد. قنات‌ها نیز که برای انتقال آب زیرزمینی در مسافتهای کوتاه و بلند در مناطق مختلفی از کشورمان ساخته شده‌اند از این دست می‌باشند. سومین گزینه، که گاه در ترکیب با دو روش قبلی استفاده می‌شود، عبارت است از انتقال سیال درون یک جامد یا درون یک سیال دیگر که راحت‌تر انتقال می‌یابد.
